این جریان فوران کهکشانی به طول بیش از دو میلیون سال نوری بیش از 20 برابر بزرگ‌تر از کهکشان راه شیری است و از یک کوازار دوردست که حدود شش میلیارد سال پیش شکل گرفته است، نشأت می‌گیرد.

حرکت و چرخش گاز و غبار در زمان سقوط درون سیاه‌چاله مانند پایین کشیده شدن آب به داخل وان حمام است.

حرکت مارپیچی، شتاب ذرات باردار را مشابه نسخه کیهانی برخورد دهنده بزرگ هادرونی افزایش داده و باعث فوران پرتوهای پرقدرت می‌شود.

ساختار نقطه مانند در قسمت ابتدای فوران کهکشانی باعث شگفتی دانشمندان شده است؛ این ساختار که اصطلاحا «گره» (knots) نامیده می‌شود، به درستی شناخته نشده است، اما به نظر می‌رسد که بخش‌های جدا شده فوران با فاصله 160 تا 360 هزار سال نوری از یکدیگر را نشان می‌دهد.

الگوی عجیب نشان می‌دهد که فوران کهکشانی احتمالا بصورت دوره‌ای روشن و خاموش می‌شود یا نوعی از امواج شوک باعث ایجاد این گره‌ها می‌شوند.