نمایی خیره کننده از زحل

بیگ بنگ: ناسا در هنگام تعطیلی دولت آمریکا چکار می کرد؟ آنها نمی توانستند فضاپیماهایی که در میلیون ها مایل دورتر قرار دارند را خاموش کنند، بنابراین در طی 16 روزی که بسیاری از بخش های ناسا تعطیل بود ماموریت هایی مانند کاوشگر کنجکاوی در مریخ و فضاپیمای کاسینی در زحل همچنان به ارسال تصاویر به زمین ادامه دادند و کار معمولی خود را انجام می دادند. در این راستا این تصویر زیبا را فضاپیمای کاسینی، از  قطب شمال زحل به زمین ارسال کرده است.

تصویری از زحل و حلقه های زیبای آن از نمای قطب شمال این سیاره

این پرتره زیبا از زحل، سیاره ارباب حلقه های منظومه شمسی است که فضاپیمای کاسینی ناسا در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۳، به هنگام پرواز از بالای صفحه ی استوایی سیاره ی زحل، ۳۶ عکس از آن گرفت که ۱۲ عدد از آن ها با بهره گیری از فیلترهای قرمز، سبز، و آبی این تصویر رنگی زیبا را به وجود آوردند.

این نما از سیاره ی زحل را ما هرگز نمی توانیم از روی زمین ببینیم؛ تنها یک فضاپیما که به دور این سیاره می چرخد می تواند آن را این چنین ببیند. در این تصویر قطب شمال سیاره در رنگ‌های واقعی ، در نمایی از گرداب چرخان ابرها که ساختار شش گوش آن را پدید آورده اند، دیده می شود. این گرداب ظاهری شبیه طوفان‌های روی زمین دارد که در مقیاس بسیار بزرگتر و با سرعت چرخش شگفت‌انگیزی شکل می گیرد؛ سرعت ابرهای درخشان و نازک در لبه بیرونی طوفان حدود 150 متر در ثانیه برآورد می‌شود.

ماموریت کاسینی هویگنس یک پروژه مشترک ناسا ، آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ایتالیا میباشد.

منبع:www.bigbangpage.com

کولاژ جهانی

همه دست تکان می‌دهند! این کولاژ را ناسا به یادبود رویداد "دست تکان دادن به کیوان" در ماه گذشته ساخته است، که در آن افرادی در همه جهان به سوی سفینه فضایی کاسینی دست تکان دادند که از مدار کیوان عکسی از راه دور از سیاره ما گرفته بود.

دانشمندان ناسا و ماموریت کاسینی رویداد "دست تکان دادن به سیاره کیوان" را در 19 ژوئیه 2013 به اجرا درآوردند. ناسا از هر کسی در کره زمین خواست که بیرون برود و به سوی سفینه کاسینی دست تکان دهد که دوربینش را به سوی کره زمین گرفته بود تا رشته‌ای از تصاویر برای ساختن یک موزائیک بزرگ از سیستم کیوان بگیرد.

عکس نجومی:چشم انداز ماوراء بنفش

اختلالات زیادی میدان مغناطیسی خورشید در تاریخ 17 ژوئیه 2013

این تصویر توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی در حال چرخش گرفته شده است.اختلال به احتمال زیاد به شکل یک تخلیه جرم تاج توسط تعدادی از حلقه های تاج درخشان مارپیچ در یک خط طولانی است. تصویر در نور شدید ماوراء بنفش گرفته شده است. منطقه بسیار تاریک در نزدیکی بالای تصویر نشان دهنده یک حفره کشیده تاج خورشید است.

http://www.space.com/22187-image-day-july-2013.html

ترفندی از چشم انداز باعث شده این طور به نظر برسد که این کودک است بسیار بزرگتر از تلسکوپ 1.8 متری کمکی، بخشی از تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی است. ستاره شناس ESO جولین گرارد این عکس را از Maëlle دخترش در طول یک روز خانواده در رصدخانه Paranalگرفته است.

http://www.space.com/22187-image-day-july-2013.html

عکس ستاره‌‌ نوترونی را ببینید

آیا تا به حال به اندازه ستاره نوترونی فکر کرده‌اید؟

این گرافیک ناسا یک ستاره نوترونی - متراکم‌ترین شیئی که ستاره‌شناسان می‌توانند به طور مستقیم مشاهده کنند- در مجاورت جزیره منهتن نیویورک قرار داده است.

در حالیکه یک ستاره نوترونی درازایی در حدود جزیره منهتن (19 کیلومتر) دارد، در این فضای کوچک جرمی برابر یک میلیون برابر جرم کره زمین را جا می‌دهد.

کیوان در نور ماورای بنفش

سیاره کیوان یا زحل با حلقه‌های زیبایش مانند یک نقاشی آبرنگ در نور ماورای بنفش در پس زمینه تاریکی فضا می‌درخشد.

این عکس بخشی از رشته عکس‌هایی است که بوسیله تسکوپ فضایی هابل در سال 2003 هنگامی برداشته شده است که سیاره کیوان حداکثر تمایل به سوی کره زمین را داشته است (این وضعیت هر 29.5 سال یک بار رخ می‌دهد).

نور ماورای بنفش بهترین نور برای ثبت غلظت‌های ذرات آئروسول (هوابرد) کوچک است؛ پژوهوهشگران همچنین عکس‌هایی با نور مرئی و فروسرخ (مادون قرمز) از کیوان گرفته‌اند تا طیف کاملی از جو آن را ثبت کنند.

هدیه بیست‌وسه سالگی سفر هابل چه بود؟

تلسکوپ فضایی هابل به مناسبت بیست و سومین سالگرد حضورش در فضا تصویری فروسرخ از سحابی سراسب را منتشر کرد.

بر اساس گزارش تلگراف، تلسکوپ فضایی هابل 23 سال است که در فضا است و اکنون به منظور بزرگداشت سالگرد این حضور طولانی و مفید،‌این تلسکوپ فضایی بازدید دوباره‌ای از سحابی سر‌اسب در صورت فلکی اوریون کرده است.

اما این رصد ویژه به تنهایی صورت نگرفته و هابل برای ثبت این تصویر جدید از سحابی سر‌اسب، از دوست دیگر خود،‌ تلسکوپ فضایی هرشل نیز کمی کمک گرفته‌است.

ادامه نوشته

این تصویر نقشه جهان را در دوران نوزادی‌اش نشان می‌دهد

رصد‌خانه‌های دینامیک خورشیدی از قدرتمند‌ترین شعله خورشیدی سال 2013 که در روز 11 آوریل رخ داده تصویربرداری کرده است.

بر اساس گزارش فاکس نیوز، قدرتمند‌ترین شعله خورشیدی سال روز پنجشنبه از خورشید به بیرون شلیک شد که این شعله بر روی زمین منجر به اختلال موقت امواج رادیویی شد. این شعله در دسته شعله‌های M6.5 که در مقیاس طوفان‌های خورشیدی شعله‌ای متوسط به شمار می رود،‌ دسته‌بندی شده‌است.

کارن فوکس سخنگوی ناسا اعلام کرد این قدرتمند‌ترین شعله‌ای بوده که در سال 2013 از خورشید دیده‌ شده‌است. به گفته وی افزایش تعداد این نوع از شعله‌ها در این دوره زمانی امری عادی است زیرا اکنون خورشید در دوره اوج فعالیت‌هایش به سر می‌برد،‌ دوره‌ای که تا پایان سال 2013 ادامه خواهد داشت.

رصد‌خانه دینامیک خورشیدی از فوران این شعله قدرتمند تصاویر ویدیویی را به ثبت رسانده که جزئیات زیادی در آن مشاهده می‌شود.

ادامه نوشته

تصویری از دوران نوزادی جهان

این تصویر نقشه جهان را در دوران نوزادی‌اش نشان می‌دهد.

این نقشه جهان که بوسیله تلسکوپ فضایی پلانک مربوط به سازمان فضایی اروپا گرفته شده است، پرتوهای پس‌زمینه‌ای مایکروویو را نشان می‌دهد، پرتوهای که از زمان مهبانگ یا انفجار بزرگ باقی مانده‌اند. به عبارت دیگر این نقشه تصویری از قدیمی‌ترین نور در کیهان است.

نوسانات درجه حرارت در امواج پس‌زمینه کیهانی بیانگر تفاوت‌های تراکمی است که نهایتا به کهکشان‌ها و ستاره‌ها بدل می‌شوند.
این تصویر تازه از کیهان کهن همچنین بیانگر تخمین دقیق‌تری از عمر جهان است: 13.82 میلیارد سال.

چهل‌تکه‌ای از خورشید؛ تصاویر دیدنی خورشید در طول‌موج‌های مختلف

مجموعه‌ای از تصاویر خورشید در طول‌موج‌های مختلف نشان می‌دهند چگونه رصد خورشید در طول‌موج‌های مختلف به آشکار ساختن زوایای مختلفی از سطح خورشید و اتمسفر آن کمک می‌کند.

به گزارش فاکس‌نیوز، تصاویر رنگارنگ که رصد‌خانه دینامیک ناسا به همراه دیگر تلسکوپ‌های زمینی و فضایی از خورشید در طول‌موج‌های مختلف به ثبت رسانده،‌ هیچ شباهتی به صفحه گرد و زرد‌رنگی که همیشه از ستاره عظیم زمین می‌بینیم ندارد.

تلسکوپ‌های ویژه زمینی یا فضایی ناسا می‌توانند طیف‌هایی رنگارنگ از خورشید را فراتر از آنچه در برابر چشم انسان مرئی است، رصد کنند و ناسا دقت زیادی در مشاهده تصاویر به ثبت رسیده توسط این تلسکوپ‌ها به خرج می‌دهد، تصاویری که هر یک قطعه‌ای از اطلاعات درباره ترکیبات مختلف سطح خورشید و اتمسفر آن را در خود دارند.

ادامه نوشته

زایش یک ستاره

ستاره‌ها هم مانند انسان‌ها تولد و مرگ دارند. این عکس یک پرورشگاه ستاره‌ای را در M33 که کهکشان مثلث هم نامیده می‌شود، نشان می‌دهد.

این کهکشان در صورت فلکی مثلث (Triangulum) در فاصله 3 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد.

میلیون‌ها سال پیش یک ابر گازی در این منطقه شروع به متراکم شدن کرد و ستاره‌های جدیدی به وجود آورد که بسیاری از آنها در این تصویر تلسکوپ فضایی هابل دیده می‌شوند.

غبار قرمزی که مشاهده می‌شود باقیمانده ابر گازی ابتدایی است.

توکان 47 در نزدیکی ابر ماژلانی کوچک

گردباد بر روی کیوان

این تصویر خیره‌کننده که بوسیله سفینه کاسینی ناسا از مدار کیوان گرفته شده است، توفان شدید چرخنده‌ای را در قطب شمال این سیاره حلقه‌دار نشان می‌دهد.

این گردباد شش‌‌ضلعی که در ابتدا بوسیله سفینه وویجر در ابتدای دهه 1980 مشاهده شد، احتمالا در نتیجه عبور یک جریان رانشی است که از جو این سیاره می‌گذرد.

این پدیده شبیه آن چیزی است که چند سال پیش کاسینی در قطب جنوبی سیاره کیوان یافت.

به گفته ناسا این تصویر در 27 نوامبر 2012 گرفته شده و در همان روز به کره زمین رسیده است، هر چند هنوز مورد تایید نهایی قرار نگرفته و کالیبره نشده است.

کاسینی که در سال 1997 به فضا پرتاب شدو در ژوئیه 2004 به کیوان رسید، نخستین سفینه فضایی است که در مدار این سیاره قرار گرفته است.

این سفینه که بیش از 6.1 میلیارد کیلومتر را پیموده است، در طول مسیرش اکتشافات عمده‌ای را درباره سیستم کیوان انجام داده است، از جمله وجود دریاچه‌های هیدروکربنی بر روی یک ماه این سیاره به نام تیتان و آبفشان‌های فوران‌کننده بر روی ماه دیگر آن،انسلادوس.

فوران شعله غول‌پیکر خورشیدی در برابر چشمان فضاپیمای ناسا

فضاپیمای ناسا از فوران عظیم خورشیدی که روز جمعه به واسطه توفان خورشیدی شدیدی که بر روی سطح ستاره زمین رخ داده،‌تصویربرداری کرده است.

این فوران بزرگ خورشیدی که برجستگی خورشیدی نامیده می‌شود، چهار ساعت پس از فوران دیگری رخ داد و به اندازه‌ای عظیم بود که فراتر از کادر تصویر دوربین SDO ناسا رفت. این دوربین از تمامی مراحل فوران خورشیدی تصویربرداری کرده است.

به گفته مرکز گودارد ناسا،‌این ماده درخشان سرخ‌رنگ پلاسما نام دارد،‌گازی بسیار داغ متشکل از هیدروژن باردار و هلیوم که به واسطه میدان‌های مغناطیسی خورشیدی به بیرون فوران کرده است. از آنجایی که این فوران جدید زمین را هدف نگرفته است، تاثیر چندانی بر روی سیاره زمین نخواهد داشت.

در صورتی که فوران‌هایی به این شدت مستقیما زمین را هدف بگیرند، می‌توانند ماهواره‌ها و فضانوردان ساکن مدار زمین را با خطر مواجه ساخته و رتباطات رادیویی، سیستم‌های موقعیت‌یابی و سیستم‌های برقی زمین را مختل سازند.

خورشید در حال حاضر در میانه دوره فعال 11 ساله خود به سر می‌برد. دوره کنونی دوره خورشیدی 24 نام داشته و انتظار می رود در سال 2013 به اوج خود برسد.

سیاره درخشان ما

نور خورشید بر روی اقیانوس پوشیده با ابر در این عکس گرفته شده بوسیله آپولو 11 در 16 ژوئیه 1969 منعکس شده است.

چهار روز پس از گرفتن این عکس فضانوردان آپولو 11 برای اولین بار بر روی کره ماه قدم گذاشتند.

غروب در فضا

خورشید بر فراز اقیانوس هند با این رنگ درخشان در عکس گرفته شده بوسیله ایستگاه فضایی بین‌المللی در حال غروب است.

 

ادامه نوشته

Simeis 147: باقی مانده ابرنواختری

Pan STARRS و سحابی‌ها

کهکشان‌ها، ستاره‌ها و غبار

تصویر بی نهایت ژرف هابل

چشم گربه دیوانه

رصدخانه اشعه ایکس چاندرای ناسا این تصویر خیره‌کننده را از سحابی "چشم گربه" به رنگ صورتی روشن گرفته است.

این سحابی که NGC 6543 هم نامیده می‌شود، در صورت فلکی "اژدها" قراردارد و در سال 1786 کشف شد.

این تصویر بخشی از یک بررسی اخیر است که در اوت 2012 در جورنال ستاره‌شناسی منتشر شده است بر روی 21 سحابی "سیاره‌ای"انجام شده است که در فاصله 5000 سال نوری از سیاره خودمان قرار دارد.

این سحابی‌های سیاره‌ای علیرغم نامشان سیاره نیستند، بلکه ستاره‌های در حال مردن هستند که هسته‌های هیدروژنی‌شان به مصرف رسیده است و گسترش یافته‌اند. خورشید ما چند میلیارد سال دیگر به یک سحابی سیاره‌ای بدل خواهد شد.

گل سرخ آتشین

نور ابرنواختر کپلر در سال 1604 به کره زمین رسید و روشنی آن حدی بود که نور سیاره مشتری را به محاق برد و نظر ستاره‌شناسانی مانند یوناس کپلر را به خود جلب کرد که نامش نهایتا به این ستاره داده شد.

اکنون وسائل پیشرفته به ناسا امکان می‌دهد نگاهی دقیق‌تر به باقیمانده‌های این انفجار ستاره ای بیندازد که در این تصویر منعکس شده است.

دانشمندان دریافتند که این ابرنواختر ممکن است دورتر از حدی باشد که پیش از این تصور می‌شد، و فاصله آن تا کره زمین را به جای 13 هزار سال نوری، 16 تا 20 هزار سال نوری تخمین می‌زنند.

وجود مقدار زیادی آهن در باقیمانده‌ها بیانگر آن است که ابرنواختر کپلر پرانرژی‌تر از سایر انفجارات ستاره‌ای در رده خودش است.

سنگ مریخی را ببینید

این تصویر با جزئیات شگفت‌انگیز از سطرح مریخ از جدیدترین عکس‌های فرستاده شده بوسیله جدیدترین مریخ‌ نورد ناسا، کنجکاوی (Curiosity) است.

این مریخ‌نورد با استفاده از وسیله‌ای به نام "تصویربردار لنز دستی مریخ" (Mars Hand Lens Imager) گرفته شده است، هشت عکس از این سنگ 16 در 12 سانتی‌متری از فاصله حدود 27 سانتی‌متری گرفته است.

بافت این سنگ آنقدر ریز است که این تصویربردار نمی‌تواند دانه‌بندی آن را نشان دهد. چند دانه شن و غبار در راس این سنگ دیده می‌شود، اما نسبت به زمینه غبارآلود اطرافش بسیار پاکتر است.

آسمان رنگارنگ

عکسی از نمایش خیره‌کننده شفق قطبی در آسمان شهر وایت‌هورس، ایالت یوکوآن در کانادا که در اول اکتبر 2012 گرفته شده است.

این نمایش نورانی نتیجه "خروج جرم تاج خورشیدی" coronal mass ejection) ، فوران ذرات و توفان خورشیدی، از سه روز قبل از آن است.

هنگامی ذرات خورشیدی با بخش بالای جو کره زمین برخورد می‌کنند، باعث ایجاد شفق رنگارنگ درخشنده‌ای مانند این نمونه سبز و ارغوانی می شود.

چشمی در آسمان

سحابی حلزونی (Helix) در این تصویر گرفته شده بوسیله تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا مانند چشمی غول‌آسا در آسمان دیده می‌شود.

این ستاره در حال مرگ که 650 سال نوری از کره زمین فاصله دارد، در صورت فلکی دلو قرار دارد.

زمانی سحابی نبولا ستاره‌ای بود که تفاوت چندانی با خورشید ما نداشت. این ستاره‌ها هنگامی که می‌میرند، لایه گاز بیرونی شان را رها می‌کنند، و هسته متراکمی را پشت سر به جا می‌گذارند که به صورت نقطه نورانی سفیدرنگی در مرکز سحابی دیده می‌شود. این هسته را کوتوله سفید می‌نامند.

رنگ ارغوانی روشن در مرکز این "چشم" ستاره‌ای یک درخشش ماورای بنفش و مادون قرمز مربوط به غبارهایی است که این کوتوله سفید را احاطه می‌کنند. این غبار باقیمانده سیاره‌های بیرونی و ستاره‌های دنباله‌داری است که زمانی به دور این ستاره می‌چرخیدند.

در طول 5 میلیارد دسال یا بیشتر، منظومه شمسی ما نیز سرنوشت مشابهی پیدا خواهد کرد.

تصویری جدید از جنوب سیاره زحل

فضاپیمای کاسینی بخش جنوبی سیاره زحل که در میان سایه سیستم حلقه‌ای نمادین این سیاره قرار گرفته است را در عکسی جدید از این سیاره، به نمایش گذاشته است.

این تصویر نزدیک به فروسرخ که در تاریخ 15 ژوئن توسط فضاپیمای کاسینی به ثبت رسیده به خاطر موقعیت قرارگیری حلقه‌های زحل، به‌نظر بخش جنوبی سیاره را نمایش می‌دهد. کاسینی در زمان ثبت این تصویر در فاصله 2.9 میلیون کیلومتری از زحل قرار داشته و مقیاس عکس جدید کاسینی 17 کیلومتر بر پیکسل است.

قمر یخی انسلادوس سیاره زحل که وسعتی برابر 504 کیلومتر دارد، به شکل نقطه‌ای کوچک و درخشان در گوشه پائین و چپ تصویر زحل قابل مشاهده است. این قمر از نظر بسیاری بهترین گزینه برای میزبانی از حیات فرازمینی است، با وجود اینکه حرارت سطح آن منجمد‌کننده است. همچنین گفته می‌شود این قمر در زیر لایه ضخیم یخی‌اش اقیانوس‌هایی وسیع پنهان کرده‌است.

بر اساس گزارش دیسکاوری، پروژه 3.2 میلیارد دلاری کاسینی پروژه‌ای مشترک میان ناسا و آژانس فضایی اروپا و ایتالیا است. کاسینی در سال 1997 به فضا پرتاب شد و در سال 2004 به مدار زحل رسید و از آن زمان تا کنون به مطالعه زحل،‌حلقه‌های معروفش و قمرهای آن پرداخته‌است. درحال حاضر ماموریت کاسینی تا سال 2017 تمدید شده است.

آیا می دانید نزدیک ترین سیاهچاله کشف شده چقدر با سیاره ما فاصله دارد؟

از سال 1972 که نخستین سیاهچاله به نام سیگنوس ایکس 1 در صورت فلکی دجاجه در عمق 6000 سال نوری از ما در کهکشان راه شیری کشف شد تاکنون سیاهچاله های متعددی توسط اخترشناسان در پهنه کیهان شناسایی شده اند که نزدیک ترین آنها تقریباً 3000 سال نوری از ما فاصله دارد.

عکس روز: پنجره‌ای به جهان

"دوربین انرژی تاریک"، یک دوربین جدید به اندازه باجه تلفن که بر روی قله کوه‌های شیلی نصب شده است، اولین نگاه را به جهان انداخته است.

این دوربین قدرتمند می‌تواند نور منشا گرفته از فواصلی تا حد 8 میلیارد سال نوری را ثبت کند، و یکی از قدرتمندترین ابزارها در نوع خود است.

در میان اولین تصاویری که بوسیله این دوربین در 12 سپتامبر 2012 گرفته شد، این پانوراما از یک خوشه درخشان ستاره‌ای در فاصله 17000 سال نوری از کره زمین است.

ستاره‌شناسان قصد دارند از این دوربین (که در رصدخانه اینترآمریکن سرو تولولو در شیلی قرار دارد) برای بررسی آسمان برای یافتن انرژی تاریک، خوشه‌های کهکشانی و ابرنواخترها استفاده کنند.

این دوربین که با شروع به کار از ماه دسامبر در طول یک دوره پنج ساله یک هشتم آسمان را بر روی فیلم ثبت خواهد کرد.

ستاره‌شناسان انتظار دارند که در طول این مدت 4000 ابرنواختر، 100000 خوشه کهکشانی و 300 میلیون کهکشان منفرد را ببینند.

برخورد الماس‌های درخشان

ستاره‌های داغ و غول‌آسا در این تصویر گرفته شده بوسیله تلسکوپ فضایی هابل ناسا به رنگ آبی شعله‌ورند.

این صحنه خیره‌کننده از قلب سحابی رتیل (30 Doradus) که در فاصله 170 هزار سال نوری از کره زمین قرار دارد، گرفته شده است.

ستاره‌شناسان در ابتدا اعتقاد داشتند که یک خوشه ستاره‌ای در این سحابی وجود دارد، اما داده‌های اخیر از تلکسوپ هابل نشان می‌دهد که در واقع دو خوشه ستاره‌ای در این سحابی موجود است.

یکی از این خوشه‌ها حدود یک میلیون سال قدیمی‌تر از یکدیگر است، و به نظر می‌رسد این دو در حال پیوستن به یکدیگر باشند.

تصویر نجومی

سحابی عقاب از قله‌ی کیت

16 آوریل 2012

از دور همه چیز شبیه عقاب به نظر می‌آید.اگر‌چه نگاه نزدیک‌تر به سحابی عقاب نشان می‌دهد که این ناحیه‌ی روشن در واقع پنجره‌ای به مرکز کالبد تیره‌ی بزرگ‌تری از گردوغبار است. درون این پنجره نور درخشان‌تری نمایان است؛ کارگاهی که خوشه‌‌‌های باز ستاره‌ها در آن شکل می‌گیرند. در این حفره ستون‌های بلند و کُره‌های گِرد از غبار تیره وگاز ملوکولی سرد در هر جایی که هنوز ستاره‌ها شکل می‌گیرند، باقی می‌مانند. ستاره‌های آبی درخشان هم دیده می‌شوند که در واقع نور و بادهای آن‌ها لایه‌های باقی‌مانده‌ی را دور می‌کند و به عقب پس می‌زند. سحابی نشری عقاب که M16هم نامیده می‌شود، در فاصله‌ی 6500 سال نوری دورتر و با گستردگی 20 سال نوری آرمیده است و با نشانه رفتن دوربین دوچشمی به سمت صورت‌فلکی مار دیده می‌شود.این تصویر از سه رنگ نشری خاص ترکیب شده و با تلسکوپ 0.9متری در قله‌ی کیت آریزونای آمریکا گرفته شده است.