تلسکوپ فضایی هابل این تصویر از این پروانه غبارآلود را در سال 2009 گرفته است.
به گزارش ایسنا، شبیهسازیهای رایانهای نشان میدهد هنگامی که کهکشانی فقط یک بازو دارد، میتواند بسته به چگونگی چرخش آن، پیشرو یا دنبالکننده باشد.
دادههای این تصویر از تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ "سابورای" ژاپن گرفته شده است.
کهکشان مزبور 41 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و در مجمعالکواکب Coma Berenices واقع شده است. همچنین عرض این جرم کیهانی 100 هزار سال نوری است.
براساس گزارش BBC، در سال 2011 دنبالهدار لاوجوی شیرجهای به میان اتمسفر خورشید زد،منطقهای که به کرونال خورشیدی شهرت دارد. تصاویر تلسکوپی نشان دادهاند که چگونه دنباله این ستاره به واسطه میدان مغناطیسی شدیدی کشیده شده و به این شکل دانشمندان توانستهاند ویژگیهای این نیرو را برای اولین بار مطالعه کنند.
محققان مرکز فناوریهای پیشرفته لاکهید مارتین در کالیفرنیا میگویند این دنبالهدار در میان بخشی از اتمسفر خورشید حرکت میکند که امکان رصد آن وجود ندارد. امکان استفاده از ماهوارهها برای رصد این بخش نیز وجود ندارد زیرا ماهوارهها ذوب خواهندشد و در عین حال شدت نور خورشید به اندازهای است که امکان دیدن ماهواره وجود ندارد. اما دنبالهدار لاوجوی دسترسی به این بخش از اتمسفر خورشید و میدان مغناطیسی خورشید که به هیچ شیوه و تکنیکی امکان دسترسی به آن وجود نداشت را فراهم آورده است.
به گزارش ایسنا، با این حال، موش شکارشده فقط یک صخره است و سطح مریخ از موشها و مارمولکها پشتیبانی نمیکند.
واژه Pareidolia تغییر فکر انسانی است که موجب میشود افراد چهرهها و دیگر اشیای آشنا را در شکلها، بافتها و سطوح تصادفی تشخیص دهند. دیدن کشتیهای دزدان دریایی در ابرها نمونهای از این موضوع است.
به گزارش مهر، این کهکشانها به دلیل قرار گرفتن در غبارهای عمیق کیهانی پیش از این شناسایی نشده بودند. محققان، میدانی به نام" میدان بررسی عمیق سوبارو / XMM - نیوتن" را رصد کردند که در مسیر صورت فلکی نهنگ قرار دارد.
در نتیجه این رصدها، آنها موفق شدند 15 کهکشان کاملا تاریک را بیابند که تا کنون شناسایی نشده بودند.
بونیو هاتسوکاته، یکی از پژوهشگران این طرح از دانشگاه توکیو گفت: این کشف به لطف آرایه تلسکوپی آلما صورت گرفته که گفته میشود بهترین تلسکوپ جهان است و رصدهایی مانند این را امکان پذیر کرده است.
این گرافیک ناسا یک ستاره نوترونی - متراکمترین شیئی که ستارهشناسان میتوانند به طور مستقیم مشاهده کنند- در مجاورت جزیره منهتن نیویورک قرار داده است.
در حالیکه یک ستاره نوترونی درازایی در حدود جزیره منهتن (19 کیلومتر) دارد، در این فضای کوچک جرمی برابر یک میلیون برابر جرم کره زمین را جا میدهد.