Simeis 147: باقی مانده ابرنواختری

کشف این ماده عجیب در تکنولوژی و صنایع جهان، تحول و انقلابی عظیم بوجود آورده و خواهد آورد. به راستی این ماده چیست؟ چه نام دارد؟ چگونه و کجا کشف شده است؟ چه کاربردی در صنایع و تکنولوژی جهان خواهد داشت؟ و...
کشف این ماده عجیب داستان جالبی دارد. گفته میشود؛ کشاورزی بنام دیوید هادسون به مادهی سفید رنگی که در سرتاسر زمینهای زراعیاش، واقع در آریزونای آمریکا، گسترده بود، مشکوک شده و مقداری از آن را برای آزمایش به آزمایشگاههای معتبر میبرد.

نیروی نامتعارفی را معرفی کردهاند که یافتههای پیشین درباره اصل بنیادی « اندازهگیری اثر کازیمیر» در فیزیک را زیر سؤال برده است.


این سحابی که NGC 6543 هم نامیده میشود، در صورت فلکی "اژدها" قراردارد و در سال 1786 کشف شد.
این تصویر بخشی از یک بررسی اخیر است که در اوت 2012 در جورنال ستارهشناسی منتشر شده است بر روی 21 سحابی "سیارهای"انجام شده است که در فاصله 5000 سال نوری از سیاره خودمان قرار دارد.
این سحابیهای سیارهای علیرغم نامشان سیاره نیستند، بلکه ستارههای در حال مردن هستند که هستههای هیدروژنیشان به مصرف رسیده است و گسترش یافتهاند. خورشید ما چند میلیارد سال دیگر به یک سحابی سیارهای بدل خواهد شد.
دانشمندان این سیاره شبهزمینی را در فاصله چهار سال نوری از زمین در مدار ستاره همسایه کشف کردهاند. با اینهمه دانشمندان اطمینان دارند که این سیاره جدید نمیتواند مکانی برای سکونت باشد، زیرا فاصله آن تا ستاره میزبانش 10 بار نزدیکتر از سیاره عطارد تا خورشید است و از این رو به خاطر حرارت دو هزار و 240 درجهای که دارد هیچ موجود زندهای نخواهد توانست در آن تاب بیاورد.
به گزارش لایو ساینس دانشمندان با استفاده از تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا دقیقترین اندازهگیری به عمل آمده تا به حال را از سرعت انبساط جهان انجام دادهاند.
بر مبنای این اندازهگیری فضا با سرعتی برابر 74.3 کیلومتر به علاوه یا منهای 2.1 کیلومتر در ثانیه در هر مگاپارسک (یک مگاپارسک حدود سه میلیون سال نوری است) در حال انبساط است.
اگر درک این ارقام برایتان مشکل است، باید گفت این سرعت فوقالعاده زیاد است، و البته این سرعت مرتبا در حال افزایش هم هست.
ستارهشناس آمریکایی ادوین پی هابل برای اولین بار در دهه 1920 کشف کرد که جهان ثابت نیست.
به گزارش مهر، دانشمندان با استفاده از تلسکوپ فضایی هرشل به این یافته، دست پیدا کردند.
آنها اظهار میدارند که این پدیده در هسته پیش ستاره در صورت فلکی ثور موسوم به Lynds 1544مشاهده شده و نخستین تشخیص بخار آب در ابر مولکولی در آستانه شکل گیری ستاره است.

زمین تنها از دو قطب برخوردار نبوده و از قطبهای متعددی برخوردار است، این سیاره از قطبهای شمال و جنوب جغرافیایی که نشانگر محور چرخش زمین هستند، برخوردار است. زمین همچنین از قطبهای شمالی و جنوبی مغناطیسی، بر اساس میدان مغناطیسی زمین برخوردار است. زمانی که از یک قطبنما استفاده میکنید، عقربههای آن شمال مغناطیسی را نمایش میدهند نه شمال جغرافیایی را.

مطالعهای جدید نشان میدهد سیارهای فراخورشیدی در سامانه ستارهای نزدیکی به سامانه خورشیدی، تماما از کربن ساخته شدهاست و این به آن معنی است که نیمی از این سیاره باید پوشیده از الماس باشد.
اکنون وسائل پیشرفته به ناسا امکان میدهد نگاهی دقیقتر به باقیماندههای این انفجار ستاره ای بیندازد که در این تصویر منعکس شده است.

دانشمندان دریافتند که این ابرنواختر ممکن است دورتر از حدی باشد که پیش از این تصور میشد، و فاصله آن تا کره زمین را به جای 13 هزار سال نوری، 16 تا 20 هزار سال نوری تخمین میزنند.
وجود مقدار زیادی آهن در باقیماندهها بیانگر آن است که ابرنواختر کپلر پرانرژیتر از سایر انفجارات ستارهای در رده خودش است.
ستارهای کم فروغ به نام S0-102 که کندتر از هر ستاره دیگری در اطراف سیاه چاله مرکزی کهشکان در حرکت است، سرعتی برابر 5 هزار کیلومتر در ثانیه دارد. سیاه چاله منطقهای در فضا- زمان است که هیچ جنبندهای یارای گریز از قدرت میدان گرانشی آن را ندارد. انیشتین در نظریه نسبت عام خود وجود سیاهچالهها را پیشبینی کرده است، نظریهای که پیش بینی میکند یک جرم به شدت متراکم میتواند سبب تغییر شکل و خمیدگی فضا-زمان و تشکیل سیاهچاله شود.


این مریخنورد با استفاده از وسیلهای به نام "تصویربردار لنز دستی مریخ" (Mars Hand Lens Imager) گرفته شده است، هشت عکس از این سنگ 16 در 12 سانتیمتری از فاصله حدود 27 سانتیمتری گرفته است.
بافت این سنگ آنقدر ریز است که این تصویربردار نمیتواند دانهبندی آن را نشان دهد. چند دانه شن و غبار در راس این سنگ دیده میشود، اما نسبت به زمینه غبارآلود اطرافش بسیار پاکتر است.

این نمایش نورانی نتیجه "خروج جرم تاج خورشیدی" coronal mass ejection) ، فوران ذرات و توفان خورشیدی، از سه روز قبل از آن است.
هنگامی ذرات خورشیدی با بخش بالای جو کره زمین برخورد میکنند، باعث ایجاد شفق رنگارنگ درخشندهای مانند این نمونه سبز و ارغوانی می شود.

این ستاره در حال مرگ که 650 سال نوری از کره زمین فاصله دارد، در صورت فلکی دلو قرار دارد.
زمانی سحابی نبولا ستارهای بود که تفاوت چندانی با خورشید ما نداشت. این ستارهها هنگامی که میمیرند، لایه گاز بیرونی شان را رها میکنند، و هسته متراکمی را پشت سر به جا میگذارند که به صورت نقطه نورانی سفیدرنگی در مرکز سحابی دیده میشود. این هسته را کوتوله سفید مینامند.
رنگ ارغوانی روشن در مرکز این "چشم" ستارهای یک درخشش ماورای بنفش و مادون قرمز مربوط به غبارهایی است که این کوتوله سفید را احاطه میکنند. این غبار باقیمانده سیارههای بیرونی و ستارههای دنبالهداری است که زمانی به دور این ستاره میچرخیدند.
در طول 5 میلیارد دسال یا بیشتر، منظومه شمسی ما نیز سرنوشت مشابهی پیدا خواهد کرد.
به گزارش آسوشیتدپرس "کنجکاوی" (Curiosity) در یک چاله نزدیک به استوای مریخی در ماه گذشته فرود آمد. این سیاره سرخ امروز غبارآلود و خشک است، اما دانشمندان تصور میکنند که این سیاره زمانی گرمتر یا مرطوبتر است.
شواهد یک نهر باستانی از تجزیه و تحلیل اندازه و شکل سنگریزهها و شنها در نزدیکی "دهانه گیل" به دست آمده است. دانشمندان مسئول این ماموریت پنجشنبه 27 سپتامبر گفتند به نظر میرسد که آب با سرعت و عمق زیاد در این نهر در جریان بوده است.
تصاویر گرفته شده از فضا از محل فرود مریخنورد نشانههایی از وجود آب در گذشته را فراهم کرده بود. این آخرین کشف بر روی سطح مریخ تاییدکننده شواهد قبلی است.
دنبالهدار ISON طی ماههای نوامبر و دسامبر سال 2013 از نزدیکی زمین به شکلی عبور خواهد کرد که ساکنان نیمکره شمالی قادر خواهند بود آن را مشاهده کنند. درخشش این دنبالهدار به اندازهای است که شاید حتی بتوان آن را در نور روز نیز مشاهده کرد،از این رو به درخشانترین دنبالهدار قرن اخیر شهرت یافتهاست.

دانشمندان برای نخستین بار دهانه یک سیاهچاله بسیار بزرگ کیهانی را اندازه گیری کردند، ناحیهای از فضا - زمان که هیچ مادهای نمیتواند از آن بگریزد
به گزارش خبرگزاری مهر، نگاه اجمالی به ماده متحرک و درحال چرخش اطراف یک سیاهچاله نشان میدهد که این سیاهچاله منبع انفجار عظیم انرژی با فاصله هزاران سال نوری است.
انفجار انرژی که از آن با عنوان فوران نسبیتی یاد میشود با سرعت نور ماده را آزاد میکند. این فورانها میتوانند در سراسر یک کهکشان سفر کنند به این معنا که میتوانند بر تکامل یک کهکشان تأثیرگذار باشند.

این تصویر نزدیک به فروسرخ که در تاریخ 15 ژوئن توسط فضاپیمای کاسینی به ثبت رسیده به خاطر موقعیت قرارگیری حلقههای زحل، بهنظر بخش جنوبی سیاره را نمایش میدهد. کاسینی در زمان ثبت این تصویر در فاصله 2.9 میلیون کیلومتری از زحل قرار داشته و مقیاس عکس جدید کاسینی 17 کیلومتر بر پیکسل است.
قمر یخی انسلادوس سیاره زحل که وسعتی برابر 504 کیلومتر دارد، به شکل نقطهای کوچک و درخشان در گوشه پائین و چپ تصویر زحل قابل مشاهده است. این قمر از نظر بسیاری بهترین گزینه برای میزبانی از حیات فرازمینی است، با وجود اینکه حرارت سطح آن منجمدکننده است. همچنین گفته میشود این قمر در زیر لایه ضخیم یخیاش اقیانوسهایی وسیع پنهان کردهاست.

بر اساس گزارش دیسکاوری، پروژه 3.2 میلیارد دلاری کاسینی پروژهای مشترک میان ناسا و آژانس فضایی اروپا و ایتالیا است. کاسینی در سال 1997 به فضا پرتاب شد و در سال 2004 به مدار زحل رسید و از آن زمان تا کنون به مطالعه زحل،حلقههای معروفش و قمرهای آن پرداختهاست. درحال حاضر ماموریت کاسینی تا سال 2017 تمدید شده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان راز لکههای شیری روی سطح ماه را به عنوان بخشهایی از خاک ماه که توسط حبابهای مغناطیسی موثر اما ضعیف حفاظت میشود، توصیف کردهاند.
نتایج این تحقیقات میتواند به سازندگان فضاپیماها کمک کند برای حفظ فضانوردها در مأموریتهای آینده، محافظ مغناطیسی در مقابل تشعشعهای مضر بسازند.
برخلاف زمین، ماه دارای میدان مغناطیسی جهانی نیست تا آن را در مقابل بادخورشیدی یا همان جریان ذرات باردار خورشید حفظ کند. این ذرات با خاک ماه در تماس هستند و آن را طی هزاران سال تیرهتر کردهاند.

به گزارش خبرگزاری مهر، تصاویر سه بعدی جدید از ماه با ترکیب تصاویر کاوشگر قمری ناسا تهیه شده که از سال 2009 از مدار ماه تاکنون تصاویری را با وضوح بالا از سطح ماه ارائه کرده است.
این فضاپیما دارای دوربین استریو نیست تا بتواند تصاویر سه بعدی از ماه تهیه کند اما دانشمندان توانستند با متصل کردن تصاویر یک منطقه که از زاویهها و مدارهای مختلف گرفته شده بود به صورت مصنوعی تصاویر سه بعدی از ماه تهیه کنند.

به گزارش ایسنا، در اواسط دهه 1930 میلادی فیزیکدانان بر این باور بودند که تمام ذرات زیر اتمی شامل پروتون، الکترون و نوترون را شناختهاند، اما در سال 1936 میلادی ذره "موئون" کشف شد که به دلیل ویژگیهای منحصر به فرد باعث شگفتی فیزیکدانان شد.
به تازگی شواهدی از وجود بوزون جدید منتشر شده است که بخشی از مدل استاندارد (SM) ذرات بنیادی محسوب نمیشود و در صورت اثبات وجود، علم فیزیک بار دیگر با یک کشف شگفتانگیز رو به رو خواهد شد.

ناسا به تازگی تصویری شبیهسازی شده و شگفتانگیزی را منتشر کرده که نشان میدهد کهکشان راه شیری، که زمین یکی از ذرات بسیار کوچک آن به شمار میرود، خود در میان ابری غولپیکر از گازهای داغ احاطه شدهاست، ابری که وسعت آن برابر صدهاهزار سال نوری تخمین زده شده است. جرم تخمینی این ابر گازی با جرم تمامی ستارههای موجود در کهکشان راهشیری کاملا قابل مقایسه است.

به گزارش ایسنا، ایده یک ساعت ابدی که پس از پایان یافتن جهان نیز به کار خود ادامه میدهد، از مدتها پیش توجه فیزیکدانان را به خود جلب کرده اما شیوه ساخت آن تا کنون ناشناخته بود.
بلور چهار بعدی پیشنهادی فیزیکدانان لاورنس برکلی شبیه به بلورهای سه بعدی رایج بوده که از ساختارهای دارای الگوهای تکرار شونده مانند دانه برف و الماس برخوردار است. در حالیکه که الماس در حالت سه بعدی از یک ساختار تناوبی برخوردار بوده، بلور فضا- زمان نه تنها در فضا بلکه در زمان نیز متناوب است.

به گزارش ایسنا، دو کاوشگر دوقلوی توفان کمربند تابشی (RBSP) ناسا در مدارهای بیضوی اطراف زمین حرکت کرده و فاصله آنها با زمین در برخی مواقع 603 کیلومتر و گاهی تا بیش از 32 هزار کیلومتر میشود.
این دو کاوشگر که با هدف بررسی کمربندهای تابشی «وان آلن» به ویژه ذرات مختلف تشکیل دهنده کمربندهای تشعشی به فضا پرتاب شده اند، در تاریخ پنجم سپتامبر (15 شهریور) موفق به ضبط امواج رادیویی ساطع شده توسط بخش مغناطیسی زمین موسوم به «مگنتوسفر» شدند.
