این اجرام فوق‌العاده درخشان احتمالا مراکز کهکشان‌های فعالی هستند که سیاهچاله‌های فوق‌العاده بزرگ در آنها قرار دارند.

هنگامی مواد به درون این سیاهچاله‌ها سرازیر می‌شوند، مقدار زیادی جرم به انرژی تبدیل می‌شود. همین این انرژی است که ما آن را می‌بینیم.

گرچه یک کوازار منفرد بسیار کوچکتر از منظومه شمسی ماست، اما می‌تواند به اندازه کل یک کهکشان با صدها میلیارد ستاره درخشش داشته باشد.

تا به حاال ستاره‌شناسان بیش از هزار کوازار شناسایی کرده‌اند.