مشتری با قطری حدود 143 هزار کیلومتر بزرگترین سیاره منظومه شمسی و یکی از درخشان ترین اجرام در آسمان شب است.

این سیاره را نخستین بار رومیان باستان رصد و به عنوان یکی از ستارگان قلمرو رب النوع های باستان شناخته معرفی کردند.

براساس گزارش نیوساینتیست، در تصاویری که در پایان سال 2009 از این سیاره تهیه شد نوار تاریک نیمکره جنوبی همچنان به وضوح قابل تشخیص بود. پس از این تاریخ، مشتری به خورشید بسیار نزدیک شد و بنابراین امکان رصد آن از زمین ممکن نبود.
از آغاز ماه آوریل این سیاره بار دیگر از زمین رویت و مشاهده شد که نوار جنوبی این سیاره ناپدید شده است.
 

توضیح درباره اینکه چرا مشتری دارای دو نوار تاریک است با بررسی ساختار توده های این سیاره مسیر می شود.

احتمالا در منطقه این نوارها توده های ابری مایل به سفید به همان میزانی که در سایر مناطق این سیاره وجود دارند تشکیل نمی شوند.

این اولین بار نیست که مشتری نوار نیمکره جنوبی خود را از دست می دهد. در حقیقت ناپدید شدن این نوار هر 15 سال یکبار رخ می دهد و با عنوان پدیده SEB (نوار جنوب استوا) شناخته می شود.

کاوشگرPioneer 10  ناسا در سال 1973 برای اولین بار این سیاره را از نزدیک رصد و نبود این نوار جنوبی را کشف کرد. در دهه 90 نیز این نوار به طور موقت ناپدید شد.